prensipler olmadan bomboş bir çayır gibi insan.. çitler gerekiyor bazen sınırlarımızı başkalarına bildirmek göstermek için.. önce çitlerimizi çekiyoruz özenle.. sonra o çitlerin bir başkalarının hayatımıza giriş alanını belirtmenin dışında kendimizi sınırladığını görüp kızıyoruz kendimize :) çitleri bazen kendimiz koparıyoruz.. ama bir süre sonra yeniden çitliyoruz :))
Eskiden tıklamazdık, hatırlardık (http://www.derkenar.com)
Günlük hayatımızda o kadar çok şey bireyselleşmiş durumda ki, bunun verdiği tuhaf bir bencillik de beraberinde geliyor. Akıllı ya da akılsız telefonlarımız artık arayan numaraları gösterdiğinden beri "istediğine cevap ver ya da görmezden gel tüm bencilliğinle" davranışları olağan şeyler artık.
Haftaya söz calışıcam...
Okul deyince aklıma bir de duvarlarımız geldi. Son derece iç karartan renklerle boyalıydı duvarlarımız. Gri ve tonları halbuki güzel renkler kullansanıza, insanın içine heyecan neşe veren. Zaten sınav, ders yükü, sert hoca stresi eklenmiş üzerimize...bir de iyice iç karartan bir renksizlik.
Kayıtlar
2 Yorum:
hoş olmuş, prensipler iletişimde, yaşamda önümüze konan duvarlardır hep, ama gereklide sanırım..
prensipler olmadan bomboş bir çayır gibi insan.. çitler gerekiyor bazen sınırlarımızı başkalarına bildirmek göstermek için..
önce çitlerimizi çekiyoruz özenle..
sonra o çitlerin bir başkalarının hayatımıza giriş alanını belirtmenin dışında kendimizi sınırladığını görüp kızıyoruz kendimize :)
çitleri bazen kendimiz koparıyoruz..
ama bir süre sonra yeniden çitliyoruz :))
Yorum Gönder