Eskiden daha güzeldi her şey.

Bu her şeyin eskiden daha güzel olması durumu, geçmişe özlemden dolayı değil.
Ya da geçmiş zamanın gözümüze daha sevimli görünmesi filan...yok sebebi bu da değil.

Eskiden de var olan ve hatta bugün daha da önemini koruyan olaylara, işlere bakın.

O zaman bu “daha güzel” olma durumunu görebileceksiniz.

Sınavlara girmek yine stres vericiydi tamam. Ama en azından acaba her şey düzgün mü? Adil mi? diye soru işaretçikleri kafamızı delmezdi. Çoktan seçmeli cevaplarımızdan seçerdik cevaplarımızı, ardında ikinci bir şifresi, formülü olmadan. Belki o zamanlarda da yine bir takım insanlar cevapları zaten biliyordu ama sanmıyorum bu kadar vahşice olsun her şey.
---
Orta okul zamanları...okul dönüşü beden eğitimi dersi sonrası belediye otobüsünde kaç kere spor çantamı unuttum ve her defasında da babam belediyenin unutulan eşyalar bölümünden geriye aldı. Çalınmadı hiç. Kaybolmadı da.

Bugün unutun spor çantanızı otobüste, ya bomba imha ekibi gelir, ya da cesaretli bir hırsız alır götürür çantayı.
---
İlkokulda bile arkadaşlarımıza “şişko” demezdik ama elbette diyenler vardı. Hiç bir zaman sevilmezlerdi bu elemanlar, başkalarını toplum içinde küçük düşüren laflarıyla incitirlerdi.

Mesela “Dörtgöz” belki en masum sataşmalardan biriydi ama o da kırıcıydı. Tabii ki ana avrat dümdüz giden adamların sokaklarda, evlerde bolca bulunduğunu ilerleyen senelerde görecektik, tanıyacaktık. Ama yine de en basitinden böyle başlıyordu bu sataşmalar. Sonrasında bugünlere geldiğimizde ise eğitimli insanların dahi zayıflamanın bir yolunun kilolu insanlara “şişko” demekten geçtiğini duyunca artık şaşıramıyorduk bile. Dünya hızlı dönüyordu ve galiba bizim için bu dönüş epey uzunca zaman önce bir yerlerde durmuştu. Belki de o yüzden artık saşıramıyorduk.
----
Üniversite zamanı dedemle birlikte kalıyordum onun evinde.

Odamın penceresinden içeriye süzülen çocuk seslerinde en çok dikkatimi çeken şey çocukların birbirlerine sürekli küfürle hitap etmeleriydi. Sonra bir gün bu çocuklardan birinin annesi seslendi evin kapısından mahalleye, oğlunu çağırıyordu eve, akşam yemeğine. Beddua ile küfürle. O zaman farkettim, annenin ve babanın yaptığı pek çok şey örnekti çocuğa. Kimbilir babası annesini evde nasıl çağırıyordu ki o çocuk da en basit mahalle oyununda bile hiddetle ve küfürle sesleniyordu arkadaşlarına.
-----
Eskiden bayramlarda kapıya gelen çocuklara şeker dolu kabı uzattığımızda, ellerini CÖRTT diye daldırıp 1-2 tane şeker almak yerine 9-10 tane almaları belki çocukca aç gözlülüklerinin ama çokca fakirliklerinin göstergesiyken, içimiz biraz da burkularak bakardık o bebelere. Daha da alın derdik usulca. Şimdilerde ise çocuklarımızı hiç bir yere ve hatta apartmanımızda hiç bir kapıya yalnız gönderilmemesi gerektiğini çok iyi biliyoruz.

Yolda karşıdan karşıya geçerken, hemen yanınızda yürüyen kişinin ne olabileceği ihtimali ya da neler yapabileceği potansiyeli içimizi donduruyor.
----
Eskiden otostop yapıp bindiğimizde, aracın sürücüsüyle yapılan muhabbet sıkı dostlukların kapılarını açarken. Şimdilerde otostop ile binilen araçlardan iniş pek kolay olmuyor hatta ancak polis ekiplerinin buldukları cansız bedenler olarak yer alıyor gazete sayfalarında.
----
Geçenlerde okuduğum bir haber ise zamanı iyice durdurdu. Bir özel hastanede bebeler hasta diye yoğun bakımda tutuluyor, erken doğum durumunda olmadığı halde erken doğum yaptırılıyormuş. Eğer bu iddialar haberler doğruysa, hakikaten artık denecek bir şey kalmıyor. Mide bulantısı ile karışık bir isyan sarıyor her tarafı. Bunu yapanlar bırakın doktor filan olmayı önce insan olamazlar. Nasıl içlerine sindirirler ve bu kadar gözleri ve ruhları nasıl körleşir akıl alacak gibi değil. Ama bu insanlardan etrafta bir hayli fazla var. Gözleri de, ruhları da pek bir karanlık.

-----
Her iyi yetişmiş insanın ardında iyi bir aile vardır denir.

Demek ki son zamanlarda yaşanılanlar gösteriyor ki ne aileler o öyle iyi ailelerden, ne de çocukları öyle.