Türlü korkular esir alabiliyor bizleri.
Bazen yalnız kalmaktan korkuyoruz.
Yalnız kalmak korkusu ya ömür boyu olursa diye düşününce belki de daha bir panikliyoruz.
Yalnızlık deyince aklıma Baba filminin son sahnesi geliyor.
Al Pacino onca şöhretine ve görkemine rağmen...Sicilya’daki köyünde bir sandalyenin üzerinde artık iyice zayıflamış ve omuzları düşmüş bedeni ile başbaşa kalan adamı canlandırır.
Kimse yoktur artık etrafında.
Yalnız ve hatta tek başınadır.
Yalnızlığın resmi bu diye düşünüyorum.
resim: Godfather filminden
Kayıtlar
6 Yorum:
Yalnızlık en çok da bir zamanlar çok çok kalabalıklar içinde olana koyuyor galiba, ne dersin?
Haklisin...hakikaten de oyle galiba o zaman o bosluk ya da azlik mi demeli? daha fazla hissediliyor olmali...
ben daha baba serisini izlemedim biliyor musun :)
ama anlattığın sahne evet yalnızlığı kesinlikle vurguluyor..
ve ben insanın yaşlandıkça yalnızlaştığını düşünürdüm hep..
Nazım'ın, 'mutluluğun resmini çizebilir misin abidin' dizesi geldi aklıma yazını okurken, yalnızlığın resmi bu kadar güzel çizilebilmişken... teşekkürler cavabı zor bir soruyla başbaşa bıraktın beni bu haftasou: Yalnızlık mı, tek başınalık mı?
Sizin oralarda güneş yüzünü göstermedi daha değil mi? Tek başınalık güneşli havalarda daha fazla dokunur adama... Bunun üzerine bir yazı yazmak istedim. :)
Sevgiler...
>7.oda
Insan bence de yaslandikca yalnizlasiyor.
Hatta ismimizle bile hitap etmiyorlar...ve hatta artik dede, nine amca diyorlar ama ismimizi demiyorlar..yillar oluyor ismimizi duymayali!
>Evren
Yok yok yalniz degilim:)..tek basima olsam da...
ve en cok sevdiklerim simdilik uzak da olsa yalniz degilim.
HAva yavasca duzeliyor...Burada hep gunes vardi. Gunes ve soguk bir aradaydi..masmavi gunesli bir hava ama soguk...
Havalar isinsin fotograflar cekecegim.
Yorumun ve zamanin icin tesekkurler: )
Yorum Gönder