Gece hızlı öldürür-8

En zor işlerden biri hediye almaktır.
Özellikle de tam tanımıyorsanız o insanı.
Gece’ye de hediye almak zordu...İyi tanımıyordum ki.
Gece ile bir akşam yemeğine çıkmışlığımız vardı ve daha ötesi de yoktu.
Onu en çok olay yeri incelemesinde ve ardından bazen yapılan basın toplantısında görüyordum.
İşiyle ilgili bir şey alsam diye düşündüm...ama yok yok çok klasik olacaktı yine. Zaten yeterince klasik takılmıştım o akşam yemeğinde.
Çok zor iş bu hediye işi...tam tanımıyınca!

Ama aşk her şeyi yaptırır. Bir kere yemeğe çıkmış olsak da...bir sürü fikir uçuştu...en çok heyecanlandıranı seçtim ben de.

Ona bir CD aldım...
İçine de bir kart yazdım...bu albümde en çok sevdiğim şarkı dokuz numaradır dedim.

Siz de dinleyin isterseniz.

("Alone Apart", Glen Hansard & Marketa Irglova)

Barda tam da tahmin ettiğim gibi bir sürü arkadaşı vardı.
Popüler kadının doğum günü böyle olurdu.
Tahmin etmediğim şey ise bana gösterdiği inanılmaz ilgiydi.
Hediyesini verdiğimde heyecanla açtı...Kartı da aynı heyecanla okudu.
Koşarak barmenin yanına gitti, CDyi uzattı.
 “9 nolu şarkıyı çal lütfen” dedi.

Müzik çaldı, elimden tuttu...sonra da sarıldı usulca.
ve biz dans ettik...herkesin önünde.
ve ben utandım...sessizce.
ve ben daha da aşık oldum...galiba pek bir delice.

Güya ben ona hediye verdiğimi sanıyorken...bu dans ile esas hediyeyi veren o oluyordu!

Zehirli Prensin ne diyeceği artık umurumda bile değildi. Eminim o yine söylenecekti.
Ama dedim ya “benim umurumda değildi”

Çünkü yaşadığım şey aşktı ve daha ötesi de yoktu...
Yoksa var mıydı?