18 Şub 2009

Renkler!


("I go  to sleep", Sia)

Gökyüzü bulutsuz mavi.
Okyanus desen dalgalı ama lacivert.
Çizgi insanlarımın saçlarının rengi gibi.
Umudun ve de huzurun da rengi belki.
Ağaçlar kupkuru ve kahverengi.
Aynı gözlerimin rengi.

Ağaçlar kuru ama kış ortasında başka ne beklenir ki?
Oysa baharın gelecek olması umudun ve mutluluğun gelmesi gibi.

Kesin gelecek...ama geldiğinde biz orada olur muyuz? Bilemeyiz ki.
Baharın gelişi mutluluğun da gelişi ya.
Hani her yerin yeşile boyanması gibi ya, aynı gözlerinin rengi.

Yıldızların aydınlattığı gece, umutlara tutunmak gibi hani beyaz pırıltılı ışıkların cılız ama bir sürü olması gibi.
Umutların hiç bitmeyecek olmasının işareti sanki.
Sevginin rengi kırmızı mı acaba?...
Hani kanlı ve canlı bir kalbin simgesi gibi.
Sanki biraz da ellerinin rengi.
Kırmızı ellerinin.
Hatta çiçeklerden de gelinciklerin rengi.

Uykuya dalmak, yorganın en içine en sıcak gömülmek.
Güvenli sığınaklarda olmak gibi sanki. Yüzündeki gülümseyiş bunun işareti gibi
Pastel tonların en güçlü çizildiği bir dünyada olmanın huzuru sanki

Yaşamak güzel sanki...umuda tutunup, tüm renklerin içinde kaybolmak gibi.
O zaman yaşamalı doyasıya...
Sevginin en içine yuvarlanarak ve belki kalbinin kapılarını ardına dek açarak.
Aynı en sevdiğim rengi doyasıya çizgilerimde kullanmak gibi.
Hiç bıkmadan...daima.


7 Yorum:

Mehtap Pasin Gualano on 18 Şubat 2009 23:18 dedi ki...

yasam gercekten de umuda tutunup, tum renklerin icinde kaybolmak.. bazen ortalik siyah oldugunda kabullenmek ama yikilmamak, siyahin icinde butun renkleri tasidigini bilmek, sonra gunesin, umudun, gunun, coskunun renklerinin donmesini beklemek doneceklerinden emin olarak..
cok keyifliydi okumak..

pinomino on 19 Şubat 2009 09:52 dedi ki...

Cok sevdim bu yaziyi..Ne guzel yazmissin sevgili Biraz.
İnsan okurken renklerin icine girip o enerjiyi hissediyor
Eline saglik..

Seyyah on 19 Şubat 2009 11:05 dedi ki...

ne diyim şimdi ben sana renklerin eksik olmasın. çok güzeldi.. kendini sevdiren bir çocuk gibi saf, temiz,ışıltılı bir yazı..

Unknown on 19 Şubat 2009 12:56 dedi ki...

Bahar yaklaştıkça yorganların içinden sıyrılıp mavi gökyüzü lacivert denizlere kayıyor insanın yüreği.Kozasını delip, 7 renk kelebek gibi yeşilliklere havalanmak istiyor.

Biraz on 19 Şubat 2009 14:23 dedi ki...

>Mehtap P.G
umut olmadan da yasanmiyor ki bazen gostermelik umutlarimiz bile olsa olmadan olmuyor iste...

>Pino
bazen kelimeler dokuluyor...o sarki ise tam da o kelimler dokulurken calan sarkidir...:)

>Nily
Bir sey deme:) oku ve renklerin icinde umuda tutunmanin keyfini cikar...bir de her seye ragmen baharin gelecek olmasini bilmenin keyfini:)

>Sufi
Aynen oyle Sufi..ama sabretmek gerekiyor...ve umut ederek beklemek.

Adsız dedi ki...

Pek güzel, gökkuşağı tadında.

Biraz on 22 Şubat 2009 07:03 dedi ki...

>saba
:)

 

Blog Listem

Hayattan ve Masallardan Biraz Copyright © 2009 WoodMag is Designed by Ipietoon for Free Blogger Template