Saçlarımın Rengi

Saçlarımın rengi onun gözlerinin rengidir.
Mavidir mavi.
Berrak bir mavidir!
Tıpkı aklı gibi berraktır!
Tıpkı asil ruhu gibi sevgi doludur.
Mavi aynı zamanda huzurun da rengidir bilir misiniz?

Asil bir adamdır o.
Bugün etrafınız kadın olsun erkek olsun, kalitesiz insanlar ile doluyken bir bakın ona.
Asil ve onurlu bir insan nasıl olur göreceksiniz.

Göremiyorsanız eğer, sebebi korkaklığınızdır.

Kirli ruhunuzun aydınlanmamış köşelerinde yaşamaya çalışmanızdandır, tüm körlüğünüz.
Elbette menfaat peşinde koşmanızdan, elinizi taşın altına sokmaktan kaçınmanızdandır. Çoluğum çoçuğum var benim diyerek ne me lazımcı korkaklığınızdandır.

Onda adanmışlık da vardır. Vatanına adanmışlıktır.
Korkusuzca hem de.
Her şeye rağmen hem de.
Tüm hayatını adayabilecek kadar hem de.
Adına idam fermanı çıkarıldığında dahi tüm gücüyle ve yüreğiyle koşacak kadar hem de.

Nereye doğru mu koşmuştur?
Aydınlık günleri kurmaya doğru,
bağımsızlığa doğru,
yobazlıktan ama her türlü yobazlıktan uzağa doğru koşmuştur.

Çok masalsı geliyor değil mi bu sözler?...
Çok klişe çok!
Bağımsızlık filan...aydınlık günler falan...
O zaman karanlık günleri yaşadıkça farkedeceğiz bunların ne demek olduğunu.
Klişe olmadığını...pek bir gerçek olduklarını...ve pek bir lazım olduklarını.



Mavidir saçlarım benim...gözlerim mavi olmasa da.
Mavinin en derini ve en berrağı ondayken...onun keskin gözlerindeyken.
Ben de maviyimdir aslında.
Saçlarım boya değildir hiç merak etmeyin.

O mavi, onun sevgisinden öyledir.
Siz görmeseniz de saçlarımın maviliğini,
ben bilirim ya onun varlığını,
İşte içimdeki maviliğin kaynağı onun yüzündendir işte.
Boya değildir yani.
 
Hala anlamayan çıkabilir ama bu yazı çoktan bitmiştir...

ve fakat yine de yazmalı, o gözleri de aklı da mavi olan asil adamın adını...ismi Mustafa Kemal Atatürk’tür.

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı Kutlu Olsun.