Daldan dala atlayan yazı

Okumayı yazmayı yeni öğrenmişim ama en çok da resimli kitapları okumayı seviyorum.
Hani sırf yazılarla dolu olan kitaplar daha sonraları ilgimi çekecek. Bu ilk okumayı öğrendiğim zamanlarda elime geçen kitapları hemen heyecanla filan okuyorum. Bu okuma işini en çok da benden küçük olan kuzenlere göstermek istiyorum. “Bakın buradan buraya kadar olan cümleyi içimden okuyacağım” diyorum, gösteriyorum paragrafı, sonra da okuyorum. Kısa paragraflar seçiyorum ki beklemekten canları sıkılmasın. Bitince de...”bitirdim, okudum” diyorum, bir de sesli olarak orada ne yazdığını onlara tekrar ediyorum. Onlar ise inanmıyorlar. “Yaaaaa kandırıyon” diyorlar. Nasıl olur da okurmuşum ki öyle sessiz sessiz? Hem nereden bileceklermiş orada öyle yazıp yazmadığını?
Ben küçük, onlar benden küçük.
Bit kadar adamlarız işte.
İddialaşıyoruz sürekli okudum okumadın diyerek.

------------

Geçen gün yolda yürürken, gençten bir adam ve üstü başı dökük. Kat kat giyinmiş hani öyle bir kat kat giyinmek ki sanki çöllerdeki bedevilerin giysileri gibi duruyor üzerindekiler. Yanından geçerken “Quarters for the bus” diye seslendi. Otobüs için çeyreklik istiyor. 25 cent istiyor. Otobüs 1.75 dolar. Yüzümü ekşiterek yok valla, olsa dükkan senin yüz ifadesine büründürüyorum. Ama hakikaten de cebimde hiç bozukluk yok. Cebimde bozukluk biriktikçe akşama evde bırakıyorum, ya da arabaya koyuyorum (parkmetre için) ama cebimde bozuk yok  çoğu zaman. Evet parkmetreye vermek için biriktirirken, genç dilenciye verecek bozukluğum yok.
Büyük ihtimal hani o “valla bende de yok abi”diyen yüz ifademe inanmıyor.
Hakikaten yok.
Tıpkı kuzenlerin içimden okuduğuma inanmayışları gibi o da inanmıyor.
Eskiden öğrenciyken böyle yine yanıma yanaşıp da bozukluk isteyenlere “Sorry mannn!” derken, ardından da  Türkçe olarak “sen de varsa, sen versene be adam, öğrenciyiz biz” derdim...

Tabii adam, bu bilmediği dilde söylenenleri anlamaz ve büyük ihtimal duymazdı bile.
Mıymıy söylenen ben.
------------

Facebook gibi zaman öldüren aletlere çok meraklıyız, bir iki dakika bakıp çıkacağım derken neredeyse 1saatten fazla onun fotosuna bak, bunun partisine kim gitmiş diye bak, bu ne demiş şu ne almış...zaman geçiyor.
Hem de `süper` boşuna.
Anlamsız bir şekilde.
Dedikodu ve hava atma merkezi olmuş çıkmış.
Bazen öylesine fazla ve gereksiz bilgiler girenler var ki...neredeyse “bugün de ishal olmuşum, yediklerimden olmalı dün akşam” diye yazacaklar ve onlara cevap olarak da bir sürü meraklı “oooo geçmiş olsun nerlerdeydiniz dün akşam bakalım?” tarzında gevrek gevrek yorumlar yapacak.
Hani neredeyse “İshallerin senin olsun yediklerini içtiklerini anlat” demedikleri kalacak.
Saçma sapan bir durum.
‘Tabii’ ki ben de Facebook’dayım, hani bu kadar eleştiriyorum ama orada mıyım?
Evet oradayım ama aylar önce emekli oldum Facebook’dan. Haftada bir belki bakıyorum o da mesaj kutusu için. O bakmadığım sırada bir nehir misali akıp giden söyleşilerden, yorumlardan tabii ki haberim olmuyor. İyi ki de olmuyor. Zaman kaybı. Saçma sapan bir video heyecan ile duyurulurken, bizzat arkadaşların yaptığı bir takım aktiviteler ya da orijinal  işler duyurulmuyor bile.
Dedim ya kim ne yapmış, etmiş o öğrenilsin.  Facebook’da bir sürü sevmediğim şey var ama “en güzel” sevmediğim(!) şey işe şu “like” düğmesi. Kötü bir olaydan bile bahsedilirken başka bir alternatif düğme olmadığı için ille de destek olmak amacıyla “like” düğmesine basılması filan. Neyse Facebook’dan emeklilik çok güzel tavsiye ederim.
Ha ne maaş mı?
Yok yok maaş bağlamıyorlar. Sadece zamanınız sizin oluyor ve fazladan olanı da artık oraya harcamıyorsunuz.