The Curious Case of Benjamin Button

Tuhaf tesadüfler bazen çok basit bile olsa şaşırtmaya devam ediyor. Geçenlerde blogta yayınladığım bir öyküm vardı. Orada yaşlı bir adamın gençliğine dönüşünü ve o andaki ölümünü anlatıyordum.

Cuma akşamı gittiğim “The Curious Case of Benjamin Button” isimli filmde de benzer bir tema işleniyordu yaşlılık, hayat ve gençlik üzerine.
Geçiçi olan bu hayatımızın değerini bilmek üzerine.

Başrollerde Brad Pitt, Cate Blanchett var.
Yönetmen ise David Fincher.
“Fight Club” filminin de  yönetmeniydi kendisi... “Seven” filminin de...
Sonuçta referansları sağlam bir yönetmen.
Zaten film, kalitesi bakımından da hayal kırıklığına uğratmadı hiç.

1920’li yıllarda Amerikalı Yazar F. Scott Fiztgerald’ın yazmış olduğu “The Curious Case of Benjamin Button” isimli öyküsünün bir adaptasyonu olan film, hikayenin temel öğelerine sadık kalınsa da adaptasyon olması nedeniyle birebir çekilmemiş.

Film Katrina kasırgasının olduğu gün bir hastane odasında başlıyor. Artık ölmek üzere olan yaşlı kadın, kızına bir not defterini ona okumasını ister. Bu defter Benjamin’in tuttuğu notlardan oluşan bir günlüktür.

Benjamin’in tuhaf hayatı doğumuyla başlar. 80 yaşında bir bebek olarak doğmuştur. Son derece çirkin surata ve buruş buruş bir vücuda sahiptir.
Bebek zamanla büyüse de tersine doğru gelişmektedir. Gittikçe gençleşmektedir yıllar geçtikçe.
Kırışıkları azalmakta...seyrelmiş saçları gürleşmekte...gücü yerine gelmekte.
Kısacası her geçen yılda daha da gençleşmektedir.

Bu bakımdan bu ara benzer şeylerin karşıma çıkması beni şaşırttı. Yazdığım kısa öykü, sonra bu filmin benzer teması filan...

Bu arada Can Yücel’in böyle benzer durumu anlatan bir eseri vardır.
1920’lerde yazılmış olan bu öyküden esinlenmiş olduğunu düşünmeden de edemedim.
Aynen böyle yaşlı doğan ve sonra gittikçe gençleşen bir insandan bahsetmektedir.

Filme geri dönersem...
Brad Pitt güzel yaşlandırılmıştı.
Cate Blanchett de hem güzel gençleştirilmiş ve hem de güzel yaşlandırılmıştı.

2 saat 47 dakika uzunluğundaki bu filmde bazen tempo düşse de ilk 30 dakikasından sonrası daha eğlenceli.

Filmi seyrederken salondaki yaşlı insanları düşündüm...acaba onlar nasıl bir duygu ile izlediler filmi? Merak ettim.
(Yok yok sormadım...ne diyecektim ki? Teyze nasıl bir his böyle bir filmi izlemek?...Üzüntü verici mi?)

Hayata ve yaşlılığa dair düşündüren pek çok sahne var filmde.
Zaten F. Scott Fitzgerald yaşlılık/yaşlanma ve ardından gelen çaresizlik durumlarını öykü ve romanlarında epey işlemiş bir yazar.

Fakat yine hayatın garip cilvesi, 46 yaşında bu dünyadan ayrılmış.

“Benjamin Button’un garip hikayesi” isimli bu filmi seyretmenizi tavsiye ederim.
Detaylarını anlatmak istemediğimden burada kesiyorum yazıyı.

Not: Film linki, burada.