Asacaksın bir kaç tanesini

("Broken Plates", Magneta Lane)

Sallandıracaksın bir kaç tanesini nasıl hizaya gelecekler göreceksiniz. Nedir bu böyle?!
Bizleri kendilerine bağımlı yaptıkları yetmezmiş gibi bir de muhtaç bırakıyorlar. Gittikçe gelişiyorlar da...10 sene önceki hallerine bakın tanıyamazsınız.

Etrafımızı sardılar!
Artık dayanılacak gibi değil bu durum.
Hakikaten bakın sallandıracaksınız bunlar gibi bir kaç tanesini nasıl da akılları başlarına gelecek. Hem biz rahat edeceğiz, hem de onlar. Böylece sürekli gelişim içinde olmayacaklar.

Bilgisayarlardan söz ediyorum canım...siz ne sanmıştınız ki?

Her işimizi onlarla yapar olduk. İnternetin de ortaya çıkması ile iyice üzerimizde hegamonya kurdular.
Tutsak olduk adeta.
İşte, evde, eğlencede her yerde onlar var.

Eski filmlerde ofiste çalışanların masasının göründüğü sahneler ne yavan...hani sanki hiç iş yapılmıyor...sadece bir takım dosyalarla, "facet" marka hesap makinası var o kadar. Olacak gibi değil.

Mesela bugün bir iki ilan yapmam gerekiyordu, hemen karşısına geçtim, açtım çizim programlarını orada yaptım. Halbuki bembeyaz kağıt ve renkli kalemlerimi alıp da yapabilirdim o ilanı.
Ama yok...bilgisayarda hem daha kolay, hem daha güzel, hem daha gösterişli oluyor ya...hemen anında unuttum bembeyaz kağıdı ve kalemlerimi.

Bakın bu blog sayfalarına yazıyoruz, okuyoruz hep onun sayesinde...hep onunla birlikteyiz.

Yine mesela sabah uyandığımda ilk iş bilgisayarı açmaktır...bakalım bugünkü laboratuvar toplantımız ile ilgili bir mesaj gelmiş mi?...

Diyelim ki gelmiş...
Ne olacak?
Hemen hoydaaaaaa diyerekten pijamalarımla mı koşa koşa gideceğim?
Yok ama gıcık bir durum...

Hani Türkiye’den de "mail"...aman pardon "elektronik posta" diyecektim gelmiş midir diye bakmak da sebeplerim arasında tabii ki.

Yani tuhaf bir bağımlılık yarattı bu bilgisayarlar...
Hava durumuna bile oradan bakıyorum.
Bugün yağmur yağacaksa şemsiyemi alayım...aman yani ıslanmayayım.
Hava sıcaklığı ne olacak mesela? Balkona çık bak...onun yerine ekrana bakıyorum (ben de abartmışım di mi?...).

Bilgisayarı açınca windows’un (PC kullanıyorsanız) o bildik kısa müziği başlar ya hemen...ben bir ara onu kaldırmış...onun yerine, “Oooouuuu abicim hoşgeldin...hemen açıyorum bilgisayarı...bir dakika programları yükliim hemen...tamam hazır...buyur abi” şeklinde bir diyalog bile koymuştum.
Bu kadar da arkadaş olunmaz ki di mi ama?

Eğer bu internet bulunmasaydı görürdüm o zaman bu bilgisayarları.
Bir köşede öyle ezik ezik ve karanlık karanlık oturacaklardı.

Neyse işte dediğim gibi..."bunlardan bir kaçını kordonlarından tutup as..."
Tamam tamam sustum.

(İlk olarak MB'de yayımlanmıştır.)