Onlardan biraz daha...

(If you want me, Once (soundtrack))

-Yine yazsan...

Yine “ne” yazsam? 

-Hani yazmıştın ya,...yine onlardan.

Hemen anladım ben de... “onlar” ne? 

-Hani şiire benziyorlar..onlar işte. Her ne kadar bazıları pek bir kısa olsa da... 

Ama onların hepsi şiir zaten...mesela şunun gibi.

Unutmak hep.
Koşmak bazen,
ama sevmek daima.

-Hadi ben susayım sen de yaz...seni kaçırtmadan sessizce durayım burada ben...ama sen yaz. 

Peki yazayım...usulca. 

Ayak seslerin,

ne kadar sessiz.
Şimdi bu oda,
ne kadar da sensiz.
Ne yapıyorsundur kimbilir,
oralarda bensiz? 

Bir tane daha... 

Hiç ağlamadan gülmek,
Hiç yorulmadan koşmak,
Hiç korkmadan sevmek,
Hiç düşmeden yükselmek

Hiç olur mu?
Olmaz elbet.

Ama belki de oluyordur.
Kimbilir?
Ben bilmiyorumdur.
Ben yapamıyorumdur. 

bir tane daha...

Sakın susma!
Sakın konuşma da!
Ellerinle duy beni.
Sonra dudaklarınla özle beni.
Tüm bunların nasıl olacağını da sorma sakın!
Söyleyemem ki...   

ve...son bir tane daha...

Hayatın kıyısında yürürken,
Hiç mi düşünmedin?
Bir zamanlar çocuk olduğunu,
Ve sonra büyüdüğünü,
Ve oyuncaklarının çoktan kırıldığını.