BU!

Merdivenleri hızlı çıkarım. Küçüklüğümden beri bu böyledir.

“Koş git ekmek al oğlum...kalmamış bak hiç”

Hemen hızlıca iner, çıkardım merdivenlerden...belki de oradaki “koş” kelimesi midir halen merdivenleri hızlıca inip çıkmamın sebebi?

İşyerinde de, apartmanda da hep böyle hızlı.

Yok yok sigara da içmem...dolayısı ile nefes nefese kalmam çocukluğumdan beri...belki sigarayla da ilişkisi de yoktur...hala çocugumdur belki, bilmem ki.

Yine böyle hızlıca çıkarken hastanenin merdivenlerinden son basamakta ani bir fren ile durmuştum...ya da durdurulmuştum mu demeliyim?

“Bi baksana...”demiş, ben de dönüp bakınca karısı olduğunu düşündüğüm (hala da öyle düşünüyorum...evet karısıydı o bence) bayanı gösterip,

“Bunu muayneye getirdim...polinikler ne tarafta...dosya açtırıcaz da” diye polikliniklerin yerini sormuştu...imla hatası yapmadım...öyle “polinik” demişti...

Umurumda değil zaten polinik mi, yoksa polnik mi, yoksa poliklinik mi dediği?

Bu olayın üzerinden onca zaman geçmesine rağmen karısına “BU” demesiydi aklımda en cok kalan.

Adam yorgun ve 45 yaşlarında gösteriyordu..Bence ancak 35 lerindeydi. Bazılarının biyolojik saati daha hızlı çalışıyor.

Karısı ise hemen ardında sırtı eğilmiş duruyordu...Gözleri ise ağrım var benim diye bakıyordu...elleri belindeydi.

Onca geçen zamandan sonra bile bu sahne ve bu küçücük an aklımdan hiç çıkmadı...tıpkı bır fotoğraf gibi asılı kaldı aklımda.

Adamın karısına BU deyişi sanki bir eşya gibi söylemesi çok tuhafıma gitmişti.

Hani adam farkında değildi zaten BU demenin nesinin tuhaf olacağının...ama benim tuhafıma gitmişti işte.

Aylar sonra annemi bir hocamıza muayene ettirmek için cıkardığımda...koltukta oturmuş sıramızı beklerken...hocamız gelmiş ve “BU MU?” diye sormuştu...

“Evet hocam, ANNEM” diye cevap vermiştim...kibarca.

Hocamız da kibar adamdı...ama bazı durumlar olur
...bir anlıktır
...ve eğer iyi izlerseniz o kibarlığın da, samimiyetin de gerçek mi sahte mi olduğunu görebilirsiniz.

Bir daha da hiç bir zaman o hocama kimseyi götürmedim...götüremedim.

BU demek kaba mı acaba?...Yoksa birbirimize söylediğimizde çok mu eşyalaştıran bir hitap?

Yoksa ben mi çok hassasım?

Yoksa çok boş bir konu mu bu?

Ne dersiniz elbette bilemem...ama ben insanlara BU demek istemiyorum.

(İlk olarak MB'de yayımlanmıştır.)