Küçük şeylerdir sonrasında büyük problemlere dönüşen

“Bunca şey varken tutup da bunu mu dert ettin” der misiniz?
Ama demezseniz sevinirim.
Çünkü küçük şeylerdir sonrasında büyük problemlere dönüşen.

Hatta ilişkiler de bile öyle değil midir?

Küçük ve zararsız gibi görünen tereddütlerimiz vardır. Görmezden geliriz fakat sonrasında ilişkiyi bile yutan girdaplara dönüşür o küçük ama ardından devleşmiş tereddütler.

Benim dert etmekten ziyade midemi bulandıran durum...bir kopyacılık daha doğrusu hırsızlık olayı.

“Yokluğun var...bir de sen varsın.” başlıklı yazım...birebir kopya edilip bambaşka bir yerde yayınlanmış. Kaynak verilerek yayınlansaydı sevinirdim bile...ama bu şekilde sökülüp alınması üstüne üstlük bir de yorum kısmı açılması...son derece onursuz bir davranış.

Zaten internette bu işlerin bu kadar kolay olmasının iki sebebi var;

biri kopyala/yapıştır basitliği,

ikincisi ise kimliğin belirsiz olması nedeniyle kalabalıklara karışılıp kaybolabilme imkanı.

Bu kişilikler gerçek hayatta da böyle denetimsizlikleri ve ortamdan acımasızca yararlanma imkanını buldukları anda benzer davranmaktadırlar. 1999 depreminde Boston’dan aileme çadır getirmiştim...hatta bu çadırın hikayesini anlatmak lazım başka bir blogta...neyse o çadır ise bir gün bıçakla yarıldı ve içine girilip eşyalar çalındı. Bu da kalabalıklara karışmaya ve denetimsizliğin cesaret verdiği bir tavra örnektir.

Bence çadırın kesilip içindekilerin alınması ile yazının çalınması arasında çok da fark yok.
Hırsızlık hırsızlıktır...yoksa öyle değil midir?

“Amannn boş ver yahu...bırak yaawww!” şeklinde umursamamak mıdır asıl olan?

İnternetin yarattığı gölge kişilikler ile elbette bu daha kolay olabilmektedir.
Herkes yazı yazmak zorunda değil hele ki blog gibi hobi sayılacak bir aktivite de bile onursuzca davranmak acınacak bir şey olmalı.

Zavallılığa mı yoksa kişilerin düştüğü basitliğe mi acımalı onu pek bilemiyorum.

Ama bir defa daha anlıyorum ki insan ırkı olarak hakikaten çok ilkeliz...