Yokluğun var...bir de sen varsın.

Kaldırımda yürüyordum, başım önüme eğikti...utancımdan değil, kaldırım taşlarını saymamdandı. Bir yandan sayıyordum bir yandan da hayallere dalmıştım.

1, 2, 3, 4, ...

Gözlerine bakmak çok güzel, ellerini tutmak harika.

Gülüşünü seyretmek heyecan verici.

Sıcaklığını hissetmek inanılmaz.

15, 16, 17, 18, 19, ...

Dudağının kenarındaki bir gülücük olmak bazen.

Bazen gözünden süzülen bir kaç damla yaştan biri olmak. Ama hep seninle kalabilmek.

25, 26, 27, 28, 29...

Bazen kedi gibi sokulsan, bazen sımsıcak gülüp sonra öpsen beni... Sonra öpsem seni.

Saçlarında deniz kokusu, dudaklarında aşk için tüm sözcükler yazılıyorken, ellerinden tekrar tutabilsem de seni ne kadar sevdiğimi anlatan şiirleri bir solukta okusam... Yoksa bir solukta değil de bir ömur boyu mu okusam?

32, 33, 34, 35, 36...

Nasıl istersen öyle yaparım...

Güneşin doğduğu sırada yanıma gelsen öylece sessizce, gülsen gözlerinle.

Sessizce ağlasam yanında mutluluktan, çok mu romantik kaçarız dersin?

Yoksa aşk da zaten bu mudur?

44, 45, 46, 47, 48, 49, 50...

Her gece, gökyüzüme gelen tüm yıldızlarda sen varsındır ve her gece, bir yıldız kayarken gökyüzümde, dileğim hiç değişmez.

Değiştiği gün gerçekleşmiş demektir öyle değil mi?

67, 68, 69, 70...

Dün akşam yine dileğimi tuttum?

Bilmiyorum yarın gece de tutacak mıyım?

84, 85, 86, 87...

Yağan yağmur, bir zamanlar gözyaşlarındaki damlalardan biri olduğumu hatırlatırken, tam da o dakika sen de benim gibi yağan yağmuru seyreder misin?

Ve hatırlar mısın, gözlerinden ayrılırken o damlayı... Ve bilir misin tüm sevgilerimle, tüm kalbimle orada oldugumu?

99, 100 veeeeeeee 101...

yürüye yürüye kaldırım da bitti,  

taşları saymam da bitti...

ve hayal kurmam da bitti...

galiba sen de bittin...

zaten yokluğunla vardın öyle değil mi?

(bu yazım Milliyet Blog sitesindeki kendi alanımda 7.9.2007 tarihinde yayımlanmıştır ilgili link:http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=62054)

resim:google images