Şarap Hikayeleri

Eskiden yani küçükken...şarapçı denilen adamlar vardı yollarda...böyle ellerinde şarap şişesi ile bir o yana bir bu yana sallanarak yürürlerdi. Yoksa yürümezlerdi de sızmış ve caddenin bir köşesinde boylu boyunca yatıyor olarak onları görmek mi böyle bir durumu kafamda canlandırmama sebep olmuştu? O zamanlarda yani ben küçükken demek istiyorum...sanki şarap çok sıradan bir şeydi...Sokak adamları içerdi. Onlar şarapçıydı.

***

Bir gün laboratuvarda bir kadavraya bakarken...”bu şarapçıydı herhalde” demiştim. Kararmış bir suratı vardı...ama şarapçı gibiydi sanki.
Sokak adamlarından hani.
Yoksa kadavra neden olsundu...sokak adamı değilse di mi?
O zaman şarapçıydı demek ki.
Bu öylesine hızlı bir şekilde kafamda canlanmıştı ki...Bugün bile bence o adam şarapçıydı diyorum...ama öyle olmadığını içten içe biliyorum.

***

Sonra kolesterolün etkilerini çalışırken öğrenmiştim ki...her akşam bir kadeh kırmızı şarap içmenin büyük yararı vardı. HDL hani iyi kolesterol dedikleri şeyi yükseltiyordu. Kalbe iyi geliyordu.

***

Ne çok şarap vardı...dünyanın her yerinde sanki insanlar en iyi şarabı yapmak için yarışıyorlardı. Bir sürü ülkenin şarabını tatma fırsatım olmaya başlamıştı. Bir gün bir şarap markası keşfettim. Çok ucuzdu...Kaliforniya şarabıydı ve 3 dolardı. Evet fiyatının böyle olmasının ise bambaşka hikayesi vardı. 3 dolarlık şarap bir çoğunun gözünde uydurukken.
Ama bu öyle değildi.
Çok zengin ve diğer işlerinin yanı sıra şarapçılık ile de uğraşan bu Kaliforniyalı karı koca...bir gün ayrılırlar.
Kadın o kadar kızgındır ki kocasına...boşanmadan sonra kendisine kalan şarap işindeki bütün şarapları ucuza satmaya başlar..ama çok ucuza. Neden öyle yapar kadın? Çünkü kocasının en çok sevdiği şaraplarmış onlar. İntikamın böylesi de oluyormuş demek ki! (bu şehir efsanesi de olabilir o yüzden hikayeye çok prim vermesek de...şarabın kalitesi kesinlikle fiyatı ile doğru orantılı değil...iyi şarap hakikaten)

***

Mesela normal kalitede sayılacak Avusturalya şaraplarını Boston’da 7 dolara alırken...aynı şarabın Türkiye’de...37 YTL olduğunu görmek içimi burkmuştu. Bu kadar kazıklanmaya değer miydi? Bu kadar fiyatı koyanlar acaba bizleri nelerden koruyordu?

***

Bir gün “Vicki Cristina Barcelona” filmini izledim. Filmde o kadar çok şarap içiliyordu ve güzel içiliyordu ki...sinema çıkışı eve dönerken elimde bir şarap şişesi çoktan vardı. Eve gelince aynı filmdeki gibi bardağa öylesine çoşkuyla doldurmuştum ki...salyalarıma bile hakim dahi olamamış ve yanımdaki  arkadaşlarıma maskara da  mı olmuştum acaba?

***

Sonra öylesine pahalı şarapları da görüyordum ki ağzım açık kalıyordu. Hani geçen sene yaptığımız çalışmayı pek bir prestijli dergi de yayınlamış ve bizim patronda (hocamız), Boston’un en pahalı restoranına götürüp o en pahalı şaraplardan açtırmıştı ya işte o zaman anlamaya başlamıştım, çoçukluğumun şarapçıları her ne kadar sokak adamları olsa da...

farkettim ki şarapçılar ben büyüdükçe değişmişler.

 

 resim: google images