("They", Jem)
Keşke bir gün, 24 saat yerine 34 saat olsaydı.
Yoksa 44 saat mi daha iyi olurdu?
Ne kadar arttırırsak arttıralım hiç fayda etmeyecek…hep daha fazlasını isteyeceğizdir. Doğamızda var, dünyayı verseler…ikinci dünyayı istemiyor muyuz zaten?
Modern zamanlarda hemen herkesin büyük bir meşguliyeti var.
Herkes o kadar meşgul olmak ile meşgul ki…hemen her şeyde bu durum söylenir oldu.
Günlük koşturmacalarımız içinde ve çoğunlukla da başkalarının işinde çalıştığımızdan, kendimiz için değil onlar için yaşamamızdan olacak, çok meşguluz.
Bazen bir telefon açamayacak ya da elektronik posta ile haberleşemeyecek kadar meşguluz. Bana bu şekilde bir bahane söylendiğinde “haklısın ben süper meşgulsüzüm (!)…ne yaparsın…” diyeceğim geliyor.
Bir takım şeyler var hakikaten zaman ayırmak gerekiyor…ve bu zor olabiliyor.
Ama burada anlatmak istediğim şey, ufak tefek işler için bile bu “meşguliyet” bahanesini ortaya atmak.
Aslında meşguliyet bahanesinin altında…yine modern zamanların modern bir kibarlığı söz konusu. Direk olarak “senin için zamanım yok” demek yerine… “meşgulum…çok meşgulum” denilmesi derinde yatıyor…yoksa pek bir yüzeyde mi yatmakta acaba?
Bunun üzerine “Böyle davranmak daha mı iyi?” sorusu ise tartışılır.
Eskiden hani internetin olmadığı zamanlar diyelim…mektup yazmak postaneye gidip postalamak filan bile onca zaman ve iş isterken..bu bir şekilde yapılırdı. Yine modern zamanlar mı suçlu bu durumdan?
Modern zamanlar teknolojiyi getirdi getirmesine…işimizi de pek bir kolaylaştırdı. Ama tembelliklerimizi de sanki daha bir arttırmış gibi.
Bana kalırsa istenirse herşey mümkün…ve tabii ki bize kalmış.
Bahane üretmek de…meşguliyetlere rağmen çabalamak da.
6 Yorum:
Kesinlikle öyle bizlerin bahanesi çok ama icraati yok...
hep birileri icin mesgul olacagiz...mesgulum diyecegiz.
Yalnızım, yalnızsın, yalnızLAR...
Senin yalnızlığın beni yormasın, ben bu yüzden pek bi meşgulüm.
Sanki!
>Saba
Yalnizligimizin biricik kurtaricisi sevgili mesguliyetlerimiz.
Aslında tum bu mesgulıyetlerın ıcınde yıne de ınsansız olamıyorsa ınsan bı durup dusundugunde cevresındekılerı ıstıyorsa..
kı ıstıyor..
Hanı arada bı kenara cekılıcem yalnız kalıcam ben dıyen ınsanlar bıle bı sure sonra esını dostunu arıyor..
Iste o zaman unutmamalı kı
bırbırımıze ıhtıyacımız var..
ve hangı mesgulıyetımız olursa olsun sevdıklerımızı ıhmal etmemelıyız.
>öykü
ama mesguliyetlerimiz o kadar fazla ki insansiz olunmayacagini dusunemiyor bile.
neyse iste...
simdi cok mesgulum kisa yaziyorum yorumu:))
Yorum Gönder