("Summer 78", Yann Tiersen)
Akşam evinize dönerken…pencerelerinden ışıkları sızan hayatlara göz ucuyla bir baktınız mı hiç? Acaba nasıl hayatlar yaşanıyor? diye.
Pencereyi örten perdenin yarım aralığından görünen masanın kenarına ilişmiş teyze cok mu pişman, bugün ettiği laflardan?
Yoksa yemeğin ne kadar güzel olduğunu mu düşünüyor?
Belki de torunu üniversiteye girebildiği için çok mutlu…her ne kadar girdiği bölümün ne işe yarayacağını tam anlamadı ise de memnun işte.
Peki ya öbür pencereden dışarıya sızan ışıkların ardındaki hayatlar…mutfak penceresi galiba…sanki sadece yemek kokuları dağılmıyor, bağırış cağırış da var.
Florasan ışığı ile aydınlatılmış…
Iyyyy! Ne moral bozucu bir aydınlatmadır evlerde kullanılınca…
Ya şu az ilerideki pencere?
Ne güzel bir müzik geliyor o pencere aralığından…o loş aydınlatılmış salon ne de zevkli döşenmiş.
Peki bu pencere?
Hic ışık bile yok…herhalde evde kimse yok…acaba nasıl bir hayat yaşanıyor o pencerenin ardında?
Bir dakika! O pencere benimkisi degil mi?
Düşüne düşüne, öyle baka baka evimin önüne gelmişim...haberim yok.
Neyse çıkarayım da anahtarımı...açayım kapımı.
Ha...ne?
Yok şimdilik zile basınca açılmıyor kapım.
(İlk olarak MB'de yayımlanmıştır.)
Kayıtlar
9 Yorum:
evet şimdilik anahtarın sadece sende :)
bir gün yolun mor perdelerin ardından sızan bir ışık, harika bir melodi ve bir kadınla bir çocuğun kahkahalarının dışarı taştığı pencerenin önüne düşerse gülümsemeden geçme :))
Yann Tıersen le bütünlesınce konunun anlamını daha yogun hıssettım:)
Tskler bu guzel yazı ıcın BİRAZ
gördüklerimizin ötesi saklıdır pencerenin ardında ama biz hep görünenler yetinmeyi seçeriz ne yazık ki...
bir gün, zile basılınca kapın açılacağı bir gün, anahtarını kullanmayı çok isteyeceksin de geriye dönüşü olmayacak... tavsiyedir, tadını çıkar...
ha yalnızlıgımı özlediğimisöylemiş miydim?
Küçükken çok bakardım pencerelere. Perdelerine, sızan ışığın rengine ve minicik aralıktan içeri...Yorumlar yapardım sonrasında kendimce. Ve hemen aklıma babaannemim meşhur sözü gelirdi "ahhh kızım, bu bacalar tütüyor ama içerde et mi kaynıyor dert mi kimse bilmez". Düşünürdüm....Perdelerinden orda yaşayanların zengin olup olmadığına karar verirdim kendimce, sarı ışıklı evleri severdim. Kristal bir avize de görünüyorsa harbi zengindiler benim için.
Bütün bunlardan sonra karşı pencere filmi geldi aklıma. Hoşuma gitmişti. Kendi evime karşıdan bakmak istemiştim izleyince filmi. Ben de okadar şaşıracakmıydım acaba? Ya da karşı pencereler hep cazip mi gelir bizlere?
Bideee aklıma İzmirin pencereleri ve balkonları geldi. Hep iki berjer ortada fiskos sehpa olur ve çoğunlukla iki kişi oturmuş çay içerek sohbet ediyorlardır, imrenirim şu izmirlilerin hayatı yaşayışlarına...
Nerden nereye geldim di mi?.
ben içerde hırsız var heralde diye okuyordum:)
pencerelerden dışarı sızan hayatları izlemeyi çok severim.Küçükken televizyon kumandalari hep aynıydı.Yazlıkta kumandayi alıp, evlerin önünden kanal değiştirip eglenirdik..O geldi aklıma şimdi :)
sevgiler..
>7.oda
Mor perdeli camin onunden gececegim gun iyice gorebilmek icin icerisini durup bakmaliyim da. Sadece gulumsememeli.:)
>öykü
Ben de bu sarkinin cok uydugunu dusunmustum hakikaten. Tesekkurler.
>beenmaya dedi ki...
Belki de seyirci olmayi seceriz.
>gereksiz yazar
Onemli bir tavsiye kesinlikle. Tecrube var icinde yorumunun.
>guguk kuşu
"ahhh kızım, bu bacalar tütüyor ama içerde et mi kaynıyor dert mi kimse bilmez". cok dogru soylemis babaannen...hakikaten de oyledir di mi ama.
>Brajeshwari
tv kumandalari ha..super bir eglenceymis hakikaten...keske ben de yapsaymisim dedim simdi...hic dusunmemistim.
Yorum Gönder