Eskiden tıklamazdık, hatırlardık (http://www.derkenar.com)
Günlük hayatımızda o kadar çok şey bireyselleşmiş durumda ki, bunun verdiği tuhaf bir bencillik de beraberinde geliyor. Akıllı ya da akılsız telefonlarımız artık arayan numaraları gösterdiğinden beri "istediğine cevap ver ya da görmezden gel tüm bencilliğinle" davranışları olağan şeyler artık.
Haftaya söz calışıcam...
Okul deyince aklıma bir de duvarlarımız geldi. Son derece iç karartan renklerle boyalıydı duvarlarımız. Gri ve tonları halbuki güzel renkler kullansanıza, insanın içine heyecan neşe veren. Zaten sınav, ders yükü, sert hoca stresi eklenmiş üzerimize...bir de iyice iç karartan bir renksizlik.
Kayıtlar
9 Yorum:
bir de bunun hiç kullanılmayan versiyonu olmalı :) hiç bir işe yaramıyorum tadında... yalnızlıktan bunalıma girmiş falan...
>Evren
"ne kadar da icim bos" diye ic gecireni mesela:)))
Ben profıl resmınıze bayıldım
yeni bi ufuk açtın bana yahu.. makineye makine olarak bakmam bundan kelli...:))
>oyku
tesekkurler oyku
>gereksiz adam
:) sabah sabah bulasiklari makinadan cikarirken aklima geldi hemen cizmeliydim:)
ya ben işyerinden sayfana giremiyorum yani açılıyor ama koca beyaz bir sayfa. şimdi evden denedim de nihayet ulaşabildim...
Selam beenmaya
chrome ya da mozilla ile acarsan sayfa izlenebiliyor. Sanirim bu yeni formatin bir azizligi:(
Benimkininde ici cok dolmus, cok agilarsmis ki, kendi kendini emekliye ayirdi:))
Sevgilerimle
Yorum Gönder